ચુંબન

મને ખબર નથી
હોઠ મદદ છે
રાત્રિ મૂળ છે
પવન ઝેર છે
ઘાસ અત્તર છે
સમય ઓરડી છે
ચુંબન માળો છે
લોહી ભરતી છે
ઋતુ યંત્ર છે
ઉજાશ ઊંડાણ છે
પથ્થર ખાલીપો છે
તરા ગાલ પર ફાટ્યા વગરના
બોંબ જેવો મસોઃ
મારા હોઠ નિષ્કાસિત અવાજ ચાખે છે
૭/૨૫/૨૦૧૪

This entry was posted on શનિવાર, જુલાઇ 26th, 2014 at 9:47 પી એમ(pm) and is filed under ગુજરતી કાવ્યો. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.

Leave a comment